ölümden beter anlar

bunların en kralı; (bkz: sevgiliyi en yakın arkadaşla sevişirken görmek)

(bkz: sevdiğin bir insanın kollarında can vermesi)

tolganın brugge maçında açılmaması

sevdiklerini kaybetmek

sınıfta açlıktan karnının guruldamasıdır

ölüm aklımıza geldiği an

babamın acı çektiği an benim çaresiz oluşum

annenin vefat ettiği an. hiçbir şey eskisi gibi olmaz, olamaz.

kardeşim olarak görüyorum seni

her zaman ölecekmiş gibi yaşadığımız, hiçbir şeyin tadını çıkaramadığımız anlardır.

çaresiz kaldığın an

serçe parmağı sehpanın ayağına vurduğun andır. o acıyı yaşayacağıma kor ateşlerde yanayım.

i̇stenmeyen ortamlarda malafatın araya kaçması

otobüste tam kulakligi takıp uyku moduna gececekken akrabanla karşılaşırsın ya.. devam edemiycem.

ayak serçe parmağını sehpa ayağına veya koltuğa çarpmak

çaresiz hisettiğinde yanında kimse olmadığını anladığın an yada anneni kaybetiğinde

bu dünyada ölümden daha beter bir şey yok. bunu anlayın artık ya

öyle bir an yok, dokun bakim toprağa ne kadar ağır geliyor

hayatta çok sevdiğin değer verdiğin insanlardan birinin ölmesidir. keşke ben ölseydim dedirtir. ama bu seferde onların çok üzüleceğini bilirsin. en çok istediğim şeylerden biridir tüm sevdiğim insanlarla birlikte ölmek. ne ben onların ne de onlar benim acımı yaşasın. daha önce hiç yaşamadım ama düşüncesi bile çok yakıyor canımı. allahım sen koru.

sınavda kopya çekmek için ön sıraya oturttuğun kankayı hocanın baska sıraya atması diyeceklerim bu kadar

sevdiğini başkasının elini tutduğunu gördüyün an

babanın ağlaması.

malesef öyle bir an yok arkadaşlar bu hayatta en acı şey ölüm gidenin geri dönememesi bu yani.

(bkz: beter ali'nin romancı çıktığı an) (bkz: tunç gedikoğlu)